Bir ay boyunca, hoşsohbet bir misafiri ağırladık.
O ayakkabılarını giyerken, geride bıraktığı güzel anılar yüzümüzde bir tebessüm, içimizde şimdiden tatlı bir burukluk bıraktı bile.
.
Ne daha fazla, ne daha az kalmasının doğru olmayacağını biliyormuşcasına, muhabbetin bittiği yerde ''E haydi artık bana müsaade'' dedi ve gidiyor.
.
Seneye bir daha buluşabilir miyiz? Ya da geldiğinde ben O'na aynı özeni, güleryüzü gösterebilir miyim? Dilerim; bu güzel beraberliğe ''Nerede kalmıştık?'' diyerek kaldığımız yerden devam ederiz, tutabilen- tutamayan tüm aile bireylerim ve sevdiklerimle birlikte.
.
Güle güle Ramazan.
