Bir korkumuz daha oldu

Gözümüz aydın. Korkularımıza bir yenisini daha ekledik İstanbul halkı olarak. Bakalım sırada ne var. Allah beterinden saklasın dedikçe yenileri çıkıyor ortaya.

.

Tinerci, kapkaçcı, hırsız, terörist, araba yakan Neron'lar ... ve daha şu an aklıma gelmeyen bir yığın musibetten korkak, tırsak hale gelen bizler, ruhsal dengelerimizi kendi çabalarımızla korumaya çalışırken, her an ''kimse yok muuuuu?'' sesleriyle uykularımızdan fırlayabiliriz endişesi yaşarken, bu kez sel felâketiyle başedebilmenin yollarını arar durumda bulduk kendimizi.

.

Bir zamanlar; yaşanan felâketler, insanoğlunun durup düşünmesi, kendine çeki düzen vermesi açısından dönüm noktası olurdu. ''Bize böyle bir ders gerekiyordu'' iç hesaplaşması ile kişi ve toplumlar ibretlik dersler çıkartırdı. Mağdura, mazluma yardım etmeye çalışılırdı.Oysa şimdi...Mal, mülk bir şekilde onarılır, yerine gelebilir ama bu olayla su üstüne çıkan esas feci sonuç; insanoğlunun mutasyona uğradığı gerçeği. Enkaz bölgesine üşüşenlerin karga, akbaba değil de insan olması. Bu; bilim adamlarının ciddi bir şekilde ve çok yönlü araştırması gereken en acil konu olmalı.

.

İstanbul, büyülü şehir. Adına şiirler yazılıp, şarkılar bestelenen yedi tepeli güzelim kent. Seni kimler bu hale getirdi diyerek sevdiğim bir İstanbul şarkısını günümüze uyarlıyıp yazımı bitiriyorum:

.

Ey çirkin İstanbul, benim kasvetli yârim

Çirkinliğin aksetmiş, yine sel sularına

(Vecdi Bingöl affet beni)

.

Sağlık ve huzur dileklerimle.