Evet Sevgili Dostlarım, yeni bir yazı dizisine başlamak üzereyim: ANNEANNEM VE BEN.
Anneannem, çocukluğumun baş rol oyuncularından ilginç bir karakter. O'nunla o kadar çok şey paylaştım, O'ndan o kadar çok şey öğrendim ki, yazmakla bitmez.
Romatizma ve asprin O'ndan öğrendiğim ilk sözcükler. Romatizma hastalığı nedeniyle diğerinden biraz daha kısa kalmış bacağının ağrısını dindirmek için aldığı asprin, sobanın üzerinde ısıtıp ısıtıp bacağına sarıp sarmaladığı tuğla ve elinden düşürmediği baston, aklıma ilk geliverenler.
Ağır işiten kulaklarını, radyoya dayayarak kaçırmadan takip ettiği ajans sonundaki spikerin ''...şimdi günün yorumu '' sözlerini ''şimdi dilim yoruldu'' anlayan ve ''haklısın kızım, diline sağlık'' diyerek tek yönlü bir söyleşi geliştiren hali, bizlerin kıkırdaşmasına neden olmuştu hep.
Kendine has şivesi (Karaman) ve hali, tavrıyla bir başkaydı benim ANNEANNEM.
Bu ön sözden sonra O'nu, yaşadığımız olaylarla birlikte daha detaylı anlatma olanağı bulacağım. Şimdilik bu kadar.
NUR İÇİNDE YATSIN.
Sağlık ve huzur dileklerimle.
