Son kurbanlarım

Bugün yazımın içeriği: Bir itiraf

21 Aralıktan bu yana yazdıklarımı şöyle bir gözden geçirerek bugüne kadar geldim. Birşey dikkatimi çekti ve beni rahatsız etti. Kendime ne kadar torpil geçmişim. Yazılarımı okuyan sizlerin gözünde herhalde ''sütten çıkmış ak kaşık'' gibiyim. Yooook, böyle bir haksızlığı kabul edemem. Ara sıra öbür yüzümü de göstermeliyim.

İsmimin ilk kez duyanlar tarafından yalan yanlış telafuz edilmesine, hele hele kırpılıp kısaltılmaya çalışılmasına asla izin vermedim, vermem de( aile bireyleri hariç). Öğretinceye kadar uğraşırım. Oğlak burcunun saf kan inatçılarındanım. Gençlik yıllarımda bu durum beni bunaltıyordu. Amaaa şimdi adeta zevk duyuyorum. Karşımda; okumayı yeni sökmüş, yakası kırmızı kurdeleli çocuklar gibi ismimi öğrenmeye çalışan insanlar, beni öyle bir eylendiriyor ki sormayın. Hece hece, tane tane harfleri birbirine çatıp Raa yee gââân demiyorlar mı? :)))))

Bugün, yine yollardaydım. E5 karayolunda minibüsümüz seyir halindeyken Yunus Polisler tarafından çevrildik. Son zamanlarda sıkça yaptıkları kimlik kontrollerinden birini gerçekleştirdiler. Toparladıkları kimlikleri alıp bir süre sonra geri getirdiler ve isim okuyarak geri vermeye başladılar: Ahmet ...., Mehmet...., Ayşe...., Fatma...., vb. hızlı hızlı okunan kimlikler sahiplerini buldu. Ve işte o an... Polisin kaşları bir çatıldı, gözleri bir açıldı. Ağzını açtı, lâkin ses çıkmıyor. Ben içimden ''Keh keh keh O benim işte'' dedim. Sadistçe bir duyguyla okumasını bekledim. Ama akıllı Türk Polisi harflerle uğraşmak yerine kimlikteki fotoğraftan yola çıkarak biraz da sinirlice kimliğimi elime tutuşturuverdi.

İşte, son kurbanlarım maalesef Yunus Polislerdi.

Sağlık ve huzur dileklerimle