Tarihte bugün: 10 Mart 1876 da Alexsander Graham Bell, yardımcısı Watson'la ilk telefon konuşmasını gerçekleştirmiş. Telefon çalışmaları sırasında bataryadan pantolonuna akan asit için yardım istemek amacıyla yaptığı bu ilk görüşme, günümüz telefon çılgınlığının ilk adımı olmuş böylece.
İşin garip yanı; Graham Bell'in esas amacı telefonu bulmak da değilmiş. Doğuştan işitme engelli annesi ve O'nun gibileri, sessiz dünyalarından kurtarabilmekmiş. Dedesi ve Babası da bu yolda çok şeyler yapmışlar. Graham Bell'in annesi gibi eşi Mabel de bir işitme engelliymiş. Eşini çok seven Bell, O'na yazdığı bir mektupta bu uğurdaki çalışmalarından asla vazgeçmeyeceği sözünü vermiş.
133 yıl geçmiş o günden bugüne. Dile kolay. Peki, ülke olarak telefon konusunda nasıl bir evrim yaşamışız: Önce postanelerin önünde görmüşüz bu aygıtı. Jeton denilen gereçlerle uzun kuyruklar oluşturarak, sırası gelenin süreyi uzatmasına aman vermeden, kavga döğüş görüşmeler yapmışız. Daha sonra yavaş yavaş evlerde rastlamaya başlamışız. İğne oyası en güzel işlemeli örtülerin altında, süs eşyası gibi. Sahibini böbürlendiren, üstün nitelik kazandıran, konu komşusuna hava attıran bir değer olarak görmüşüz.''Falancalara telefon bağlanmış''''Yaaaaa'' diyerek için için kıskanmışız. Büyük bedeller ödeyip sıraya girmişiz. Bağlanacağı günü teskere bekler gibi beklemişiz.
Gelelim bugüne:''Cep telefonu icat oldu, mertlik bozuldu.'' Evde, işte, yolda sokakta, okulda, küçücük çocukların elinde.....
Bugün; kalabalık bir caddede, önümde yürüyen kişinin akıl hastası olduğunu düşünüyordum ki, bu düşüncemden son anda vazgeçtim. Kişi, teknolojinin son harikası kulaklık ve mikrofon marifeti ile cep telefonu görüşmesi yapıyordu. Anlaşılmaz, komik görüntüler sergilemeye başladık. Yollar sokaklar; sanki kendi kendine konuşuyormuş gibi görünen, gülen, ağlayan insanlarla dolup taşar oldu.
Hem; gerçekten birileri tarafından dinleniyorsak, onlara da yazık. Gereksiz konuşmalarla onları bunaltmayalım.
Sağlık ve huzur dileklerimle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder