Karadeniz Fıkrası

Bugün sizlere nedense beni çok güldüren bir Karadeniz fıkrası anlatmak istiyorum. Fıkraya geçmeden önce bu konudaki fikrimi de belirtmeden geçemeyeceğim. Neden bu bölgemizin insanlarıyla bu kadar uğraşır dururuz? Yanıtı çok basit: KISKANÇLIK. Birçok Karadenizli arkadaşım var ve hepsi de maaşallah çok akıllı. Eee o zaman bunca fıkrayı niye ürettik. Çünkü üstün olanların daha da üstüne çıkmak uğraş istediği için yani zorumuza gittiği için, basit yolu seçip onları aşağıya çekmeye çalışırız. Bu hep böyle olmuştur. Ulaşamadığımız üzüme koruk deriz olur biter.

Fıkramız:

Temel'in babası vefat etmişti... Cenazeye gelen bir aile dostu Temel'e sordu: Nasıl öldü?
Temel:''30uncu kattan aşağıya düştü.'
Adam:''Vah vah desene çok feci ölmüş.''
Temel:''Yok yok öyle ölmedi...Tam yere düşecekken manavın tentesine çarpıp tekrar yükseldi.''
Adam:''Vah vah! Daha şiddetli çakıldı o zaman''
Temel:''Yok! Karşıdaki kasabın tentesinden zıpladı bu kez karşı binanın çatısına...''
Adam:''Demek çatıya çarpıp öldü.''
Temel:''Yok ya! Çatıdan yuvarlanıp elektrik tellerine gitti...''
Adam:''Deme ya! Çarpıldı o zaman...'
Temel:''Yok canım teller yaylandı babamı 200 metre yukarıya fırlattı.''
Adam:''200 metreden yere çakıldı öyle mi? Yazık...''
Temel:''Yok ya yine en baştaki bakkalın tentesine...'
Adam:''Orda mı öldü?''
Temel:''Yoooo... Ordan da yine kasaba...''

En sonunda bunalan adam Temel'e bağırarak sordu:
''Nasıl öldü bu adam?''
Temel:''Baktık durmuyor... Vurduk!''
:-)))))

Neş'eyle kalın.