İkisi de kuştu, fakat türleri değişikti.
İkisi de kendi türleriyle uçmak istememiş, birbiriyle uçmayı yeğlemişti.
Bir bilge; biri karga, öteki leylek bu iki ayrı tür kuşun neden kendi türleriyle uçmak istemeyip, birbirleriyle uçtuğunu merak etti ve onları incelemeye koyuldu.Ve ancak o an ayırdına varabildi, ikisinin de topal olduğunun...
''Bu iki kuş, türleri farklı da olsa, birlikte uçabilir, birlikte kaçabilir, birlikte yaşayabilirler.'' dedi kendi kendine. ''Onlar artık eksiklikleri nedeniyle kendi türleri arasında tutunamayanlar.''Topal kuşlar, birbirlerinin eksikliklerini biliyorlar ve bu eksikliklerini sömürmek ya da örtüp, gizlemek yerine, onları kabullenip, onlardan yararlanmanın yollarını buluyorlardı.
O an, bir yaşam gerçeği belirdi bilgenin gözleri önünde:''Onlar, sahip olduklarıyla değil, sahip olamadıklarıyla birbirlerine yakınlaştılar''Kuşların bu öğretisini, toplumu oluşturan kişilere yansıttı bilge ve bu kez bambaşka bir yaşam gerçeğiyle karşılaştı:
''Gerçek dostluklar, ortak varlıklar üzerinde değil, ortak yoksunluklar üzerinde kurulabilmektedir.
Sonra da bu yaşam gerçeğinin, sudaki halkalar örneği, giderek genişlediğini gördü.Aynı düzeyde zengin, aynı düzeyde mutlu kişilerin ortak paydaları, sabun köpüğü gibidir...Onlar uçarlar,sönüp, yok olurlar.Ortak acı, ortak hüzün, ortak pürüzdür gerçekte, kişileri birbirlerine yakınlaştıran, parçaları birbirlerine yakınlaştırıp, bütüne dönüştüren.
********
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder